‘Visum-crisis’
Door: Demian
Blijf op de hoogte en volg Demian
25 Mei 2006 | Zuid-Afrika, Pretoria
-zucht- En ik dacht dat ik lang had gewacht toen ik mijn visumverlengingaanvraag indiende. (zie: Issues @ Home Affairs).
Toen ik vorige week maandagochten vroeg weer naar Home Affairs ging, was het vol goede moed. Uitgerust met 4 kranten, 2 tijdschriften, water en een mp3 speler met 2 volle batterijen, kon ik alles aan. Dacht ik.
Buiten stond er een lange rij die ik me niet kon herinneren van de eerste keer. De rij kronkelde door een smerig steegje naast het gebouw waar het enorm stonk. Na anderhalf uur was ik binnen, met nummer 56. En binnen ging het wachten verder. Eerst op de trap in het trappenhuis, tegen die tijd was ik door m’n kranten heen. Later op een houten bankje in de hal, daarna staand in de gang, op het laatst op een houten bankje in de gang. Een goeie 3,5 uur nadat ik buiten in de rij aansloot was ik aan de beurt. Het kostte de -ver van vriendelijke- vrouw achter het tralieraam 5 seconden om de volgende zin uit te spreken: “Your application has not been processed.The board will decide tomorrow, come back on wednesday. Next!” Geen sorry, geen uitleg, niks.... bij terugkomst op de redactie was de reactie van collega’s: “Welcome to Africa, my boet!” (boet/boeti/broe=broer)
Toen ik dan ook woensdagochtend aankondigde dat ik weer naar HomeAffairs ging proestte chef Yvonne het dan ook uit. Half stikkend in haar koffie wenste ze me veel plezier... en plezier had ik!!!! Om 07.30 stond ik weer braaf met m’n krantjes in de stinkende steeg. Om 09.00 nam ik braaf mijn nummertje 98 in ontvangst, en om 15.00 wachtte ik braaf achter het tralieraam om DEZELFDE FUCKING BOODSCHAP te krijgen: “Your application has not been processed. Come back next week.”
ZEVEN-EN-EEN-HALF uur wachten voor NIETS!!!!!!!!!!
Efficiëntie is ongetwijfeld níet uitgevonden door ZuidAfrikaanse ambtenaren... Wat het nog veel frustrerender maakte, is dat ik terwijl ik in de rij stond/zat constant zogenaamde ‘agents’ voorbij zag lopen met stapels paspoorten. Vervolgens staan ze een uur aan de -enige- balie om alle aanvragen voor mensen waardoor ze betaald worden om dat te doen één voor één af te handelen...
Gelukkig zat ik naast een nederlands meisje in de rij, konden we ons samen kwaad maken.
Dit keer was bij terugkomst op de redactie naast hoon ook medelijden de reactie. Eén collega-met-contacten sloeg meteen aan het bellen, en na wat dreigingen ‘om er maar eens een artikeltje aan te wijden’ had ik binnen een halfuurtje een afspraak met de hoogste consul voor de provincie voor de volgende ochtend.
Die afspraak leidde ertoe dat ik op donderdagochtend na een uurtje wachten mijn visum had. Dus ik mag weer tot 4 september legaal in het land blijven!
Moraal van dit verhaal: het aloude journalisten-adagium: “It’s good to know people who know people”.
PS. Dit verhaal is niet meer heel actueel, speelde immers vorige week. Maar had tot nu toe nog niet de tijd de site bij te werken...
Afgelopen weekend naar Maputo, Mozambique geweest (daar had ik ook m’n visum voor nodig). Verhaal+foto’s volgen snel!
Toen ik vorige week maandagochten vroeg weer naar Home Affairs ging, was het vol goede moed. Uitgerust met 4 kranten, 2 tijdschriften, water en een mp3 speler met 2 volle batterijen, kon ik alles aan. Dacht ik.
Buiten stond er een lange rij die ik me niet kon herinneren van de eerste keer. De rij kronkelde door een smerig steegje naast het gebouw waar het enorm stonk. Na anderhalf uur was ik binnen, met nummer 56. En binnen ging het wachten verder. Eerst op de trap in het trappenhuis, tegen die tijd was ik door m’n kranten heen. Later op een houten bankje in de hal, daarna staand in de gang, op het laatst op een houten bankje in de gang. Een goeie 3,5 uur nadat ik buiten in de rij aansloot was ik aan de beurt. Het kostte de -ver van vriendelijke- vrouw achter het tralieraam 5 seconden om de volgende zin uit te spreken: “Your application has not been processed.The board will decide tomorrow, come back on wednesday. Next!” Geen sorry, geen uitleg, niks.... bij terugkomst op de redactie was de reactie van collega’s: “Welcome to Africa, my boet!” (boet/boeti/broe=broer)
Toen ik dan ook woensdagochtend aankondigde dat ik weer naar HomeAffairs ging proestte chef Yvonne het dan ook uit. Half stikkend in haar koffie wenste ze me veel plezier... en plezier had ik!!!! Om 07.30 stond ik weer braaf met m’n krantjes in de stinkende steeg. Om 09.00 nam ik braaf mijn nummertje 98 in ontvangst, en om 15.00 wachtte ik braaf achter het tralieraam om DEZELFDE FUCKING BOODSCHAP te krijgen: “Your application has not been processed. Come back next week.”
ZEVEN-EN-EEN-HALF uur wachten voor NIETS!!!!!!!!!!
Efficiëntie is ongetwijfeld níet uitgevonden door ZuidAfrikaanse ambtenaren... Wat het nog veel frustrerender maakte, is dat ik terwijl ik in de rij stond/zat constant zogenaamde ‘agents’ voorbij zag lopen met stapels paspoorten. Vervolgens staan ze een uur aan de -enige- balie om alle aanvragen voor mensen waardoor ze betaald worden om dat te doen één voor één af te handelen...
Gelukkig zat ik naast een nederlands meisje in de rij, konden we ons samen kwaad maken.
Dit keer was bij terugkomst op de redactie naast hoon ook medelijden de reactie. Eén collega-met-contacten sloeg meteen aan het bellen, en na wat dreigingen ‘om er maar eens een artikeltje aan te wijden’ had ik binnen een halfuurtje een afspraak met de hoogste consul voor de provincie voor de volgende ochtend.
Die afspraak leidde ertoe dat ik op donderdagochtend na een uurtje wachten mijn visum had. Dus ik mag weer tot 4 september legaal in het land blijven!
Moraal van dit verhaal: het aloude journalisten-adagium: “It’s good to know people who know people”.
PS. Dit verhaal is niet meer heel actueel, speelde immers vorige week. Maar had tot nu toe nog niet de tijd de site bij te werken...
Afgelopen weekend naar Maputo, Mozambique geweest (daar had ik ook m’n visum voor nodig). Verhaal+foto’s volgen snel!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
