De enige grote katten die we niet gezien hadden in Kruger waren de cheetah’s, dus om dat in te halen zijn we later nog naar een cheetahpark niet ver van Joburg gegaan. De Wildt is één van de succesvolste cheetah-fokkerijen, en zelf beweren dat zij er verantwoordelijk voor zijn dat de cheetah niet is uitgestorven (feit is dat zij de eersten waren die cheetah’s in gevangenschap konden fokken, na lang researchen). De dieren zijn niet erg ‘wild’ meer daar, maar zitten gelukkig ook niet allemaal in kleine kooitjes: er hoort een flink stuk land bij dat is opgedeeld in stukken waar de cheetah’s in hun eentje (vrouwtjes) of met twee of drie (mannetjes) zitten. Daar zijn we doorheen gereden en konden dus toch og cheetah’s ‘in het wild’ zien. Ook leuk was de kolonie wilde honden die ze hadden (ook bedreigde soort), geinige beesten die enorm kunnen springen (als er eten te halen valt).

Een bezoek aan de Afrikaner trots van de regio: het standbeeld van voormalig president Kruger in Pretoria en het voortrekkermonument net buiten de stad sloten het verblijf van Marlous bijna af. Ik had me een dagje ziek gemeld, omdat ik de dag erna dus weer naar Kruger (niet vernoemd naar bovenstaande president...) vertrok, en ik pas terug zou zijn vlak voordat ze naar het vliegveld moest.

De Afrikaner bouwwerken veroorzaakten bij mij nogal jeuk, al is 't voortrekkermonument wel indrukwekkend.

Nu Marlous vertrokken is ben ik weer alleen hier. Nog een maand te gaan...(en dan nog één)