Finish and klaar

Op een dag na zeven maanden. Ruim 20.000 vliegkilometers, en zeker 5000 op de weg. Tientallen nieuwe vrienden, een veelvoud daarvan aan nieuwe indrukken. Prachtige verhalen en nog mooiere foto’s. Adembenemend indrukwekkende natuur, en schrijnend dof menselijk leed....

Het afgelopen halfjaar was één grote, ingewikkelde optelsom. Maar onder de streep is het resultaat één woord: geweldig.

Ik ga nu niet sentimenteel doen en terugblikken. Alles staat op dit log. Het was super, en als het aan mij ligt stap ik morgen weer op het vliegtuig terug. Er is overigens een heel klein kansje dát ik ook weer terugga: ik zou graag willen, en the Star heeft aangegeven dat ik best terug mag komen. Alleen moet er even bekeken worden wat de Star mij zou kunnen betalen... en het obstakel van het werkvisum moet ook even omzeild worden. Maar daarover meer als ik meer weet.

De avond dat ik terugkwam van de Crazy Kudu safari heb ik nog uitgebreid gegeten met Nick, Lorenzo en Wolfgang voordat we naar Daan’s afscheidsparty gingen. Daar vloeide de windhoekjes, en liep het uit op een heuse ‘karaoke-battle’ tussen de verschillende nationaliteiten (deelnemers: nederlanders, namibiërs, zuid-europeanen en overig).

Na wederom een korte nacht reed de nederlandse delegatie –Menno, Juul, Joost– en Bobby ons naar ’t vliegveld, en nadat ik mijn 64 kilo bagage had ingecheckt (dankjewel Daan voor ’t voorschieten van de kosten), verlieten we het continent wat voor beiden even ons thuis was geweest.

De terugreis bracht ons eerst wel nog even naar Kaapstad, waar we de acht uur overstaptijd met Maurice en z’n Coloured meisje hebben doorgevracht in Long Street. Daarna de lange nachtvlucht naar Londen, waar we met de slaap nog in de ogen in de post-terror-threat ellende kwamen... Daarna: regen, grijs, schiphol. Welkom in Nederland. Een beter begin voor een post-reis depressie is er niet.

Voor nu: dank aan iedereen die de moeite heeft genomen te lezen wat ik hier zoal neerkrabbelde, en ook dank voor alle leuke reacties!

Ik ben intussen dus weer in NL, en ga donderdag alweer aan het werk bij de Hoefslag (die mailden al toen ik nog in Windhoek zat).

Dit is voor even het laatste bericht. Als er een vervolg komt hoort u van ons!

Did is hiernu finish en klaar. Did is baie lekker gewees!
Baie dankie & Sala Kahle!