Issues @ Home Affairs...

"Is this where home affairs is?" vraag ik aan één van de mannen die me 'hey, psst, you need ID?' toesist, en daarbij zn zwartleren jas openhoudt waarin een rij paspoorten en ID-kaarten zichtbaar is...
Ik sta op een straathoek aan de rand van Hillbrow, voor een vervallen gebouw waar volgens 'travellers bible' lonely planet het department of Home Affairs (binnenlandse zaken) moet zitten. Het is een uur of negen, vrijdagmorgen. Ik heb deze vrije dag uitgetrokken om mijn visum te gaan verlengen. Een ware expeditie, heb ik van verschillende 'bronnen' gehoord. Dus voorbereid: flesje water en mp3-speler op zak, plus de benodigde documenten...
Hoe louche de man ook oogt die ik aanspreek (en daarmee mijn status als 'toerist' bevestig, een niet altijd even verstandige actie in dit deel van de stad), hij wijst me vriendelijk dat de ingang om de hoek is.
Ik loop verder tussen alle streetvendors, mannetjes-met-valse-id's, bedelaars, maisroosteraars en gewone Joburgers. Als enige blanke in de straat. Waarschijnlijk met een grote neonpijl boven mijn hoofd: het woord TOERIST in koeienletters op voor- en achterhoofd.
Éénmaal binnen in de muffe, warme hal begint de bureaucratie: eerst aanmelden bij balie 1a, daar krijg je een formulier. Dat invullen en afgeven bij balie 400 op de 4e verdieping. Aangezien ik de enige was bij balie 1a, dacht ik dat het met de voorspelde drukte wel mee zou vallen.... Tot ik op de 4e de liftdeur handmatig opende. In het kleine halletje zitten een stuk of 60 mensen op de paar houten bankjes, in de vensterbank, op de trappen en op de grond. Het is benauwd, babies huilen en iedereen wacht gelaten. Ik zie een papiertje: ‘be sure to get a number to queue for counter 400. Without you will not be attended’.
Navraag leert dat de nummers worden uitgedeeld door de beveiliging, elk hele uur. Ik zie nummers tot 50, en de eerste in de rij heeft nummer 18, dus dat schiet op...
Maar, lucky bastard as I am, net als ik een plekje op de trap wil gaan beztten komt er een vrouw naar me toe en geeft me haar nummer, omdat ze het te lang vindt duren. Ik ben ineens de gelukkige eigenaar van nummer 36, tot ongenoegen van sommige anderen, die al vanaf half acht in de rij staan. Dus binnen 2 uur ben ik aan de beurt (intussen zijn de batterijen van de mp3-speler leeg, heeft er een baby over mn schoen gespuugd en heb ik kramp in mn rug van de ongelukkige houding waar ik in zit). Verre van vriendelijk staat de vrouw achter de balie me te woord, stuurt me naar buiten om kopieën van mijn bankpasjes te maken (want ze hebben kopieën van vanalles nodig, maar een kopieer apparaat? Nee joh!). Ik moet weer aan zeker zestien kerels uitleggen dat ik géén vals paspoort van ze wil kopen en óók geen pasfoto’s nodig heb. Gelukkig hoef ik daarna niet wéér in de rij te staan bij balie 400. Alleen de kopiën afgeven, 425 rand betalen (57,8 euro) en te horen krijgen dat ik op 15 mei terug mag komen om uit te vinden wat de hoge heren besloten hebben aangaande mijn aanvraag voor verlenging van mijn ‘temporary residence permit’...15 mei. Mijn visum is geldig t/m 17 mei. Dus áls ik geen verlenging krijg, ben ik heel benieuwd wat er gaat gebeuren... Én ik mag weer in de rij gaan staan. ‘Nee, je kunt niet bellen.’ Dikke kans dat ik straks uren gewacht heb en 58 euro betaald heb voor een simpel ‘nee’ (lees 'u kunt gaan').En ik denk dat er geen ‘sorry’ achteraan komt....